Waarom worden de bomen gekapt? Juist voor het herstel van de Schoorlse Duinen!
Er is flink wat ophef ontstaan in Schoorl: waarom moeten die prachtige bomen in de duinen verdwijnen? Veel mensen zien de omgezaagde bomen en vragen zich af hoe dat in hemelsnaam kan bijdragen aan de natuur. Toch is dat precies wat hier aan de hand is! De bomenkap is namelijk nodig om een bijzonder stukje natuur te redden: de stuifduinen. Deze dynamische zandduinen zijn van onschatbare waarde voor de biodiversiteit en zijn in de loop der jaren langzaam aan het verdwijnen. Maar hoe werkt dat precies? En waarom is dit zo belangrijk? Lees verder en ontdek waarom deze ogenschijnlijk rigoureuze aanpak juist een reddingsactie is voor onze prachtige Schoorlse natuur!
De Schoorlse Duinen zijn zonder twijfel een van de mooiste en meest bijzondere natuurgebieden van Nederland! Hier liggen niet alleen de hoogste duinen van het land, maar ook de betoverende stuifduinen, waar de wind het zand vrij laat dansen. Dit geeft het landschap een dynamisch en steeds veranderend karakter. Naast de indrukwekkende duinen zijn de Schoorlse Duinen ook een belangrijk leefgebied voor een groot aantal dieren, vogels en planten. Ruim honderd jaar geleden was dit gebied nog een enorme zandvlakte. Tijdens de IJstijd werd kalkarm zand vanuit Scandinavië naar de kust van Schoorl geblazen, waar het zich ophoopte tot de huidige duinen. Dit unieke, kalkarme en opvallend witte zand maakt de Schoorlse Duinen niet alleen speciaal in Nederland, maar ook zeldzaam in heel Europa. De bijzondere zandbodem biedt de ideale omstandigheden voor zeldzame planten, zoals heide, die prachtig bloeit op deze kalkarme grond.
Heel bijzonder
De open duinen worden bedreigd doordat struiken en bomen steeds meer terrein winnen. Aan de boswachters van Staatsbosbeheer de taak om dit te voorkomen. Daarom zijn zij bezig met een ingrijpende, maar noodzakelijke maatregel: de bomenkap. Velen schrikken dus als ze horen over de bomenkap in de Schoorlse Duinen. Waarom zou je zulke mooie bomen kappen? Het lijkt misschien tegenstrijdig, maar achter de bomenkap schuilt een belangrijk doel: het beschermen van de bijzondere duinnatuur. Waar sommige stukken bos voor onze ogen verdwijnen, krijgen andere delen van de natuur een nieuwe kans om te floreren.
Een terugblik...
Zo’n honderd jaar geleden zijn de dennen dus in de Schoorlse Duinen aangeplant. Destijds hadden ze een belangrijke taak: het zand vastleggen. Het stuifzand bedreigde de omliggende dorpen met zandverstuivingen en bossen boden een natuurlijke oplossing. Maar na een eeuw van groei is het landschap een gesloten dennenbos geworden. En hoewel dennenbossen hun eigen charme hebben, vormen ze een vrij monotoon ecosysteem. Het dichtgroeien van de duinen brengt andere problemen met zich mee, zoals verlies van biodiversiteit en minder ruimte voor unieke duinplanten en dieren.
Naar een gevarieerd Atlantisch duinbos
Nu zijn boswachters bezig de dennenbomen selectief te verwijderen. Dit gebeurt niet zomaar; het doel is om een gevarieerd duinbos te creëren. Door de dennen te dunnen, ontstaat er ruimte en licht voor loofbomen, zoals eiken en berken, die op hun beurt zorgen voor een rijkere biodiversiteit. Het toekomstige duinbos zal daardoor beter bestand zijn tegen de uitdagingen van ons veranderende klimaat. Een diverse mix van bomen en planten zorgt namelijk voor een veerkrachtiger ecosysteem, dat beter bestand is tegen ziektes, bosbranden en periodes van extreme droogte.
Aan de slag
Om de open duinen te behouden, worden de spontaan opgekomen zeedennen en Amerikaanse vogelkers zorgvuldig verwijderd. Om kwetsbare planten zoals mossen te beschermen, worden de bomen met een kettingzaag omgezaagd en vervolgens voorzichtig met de hand naar de weg gedragen. Om de ondergrond niet te verstoren, worden de stammen getild of verplaatst met een speciale kabelbaan. Daarna worden de verwijderde bomen en struiken versnipperd, en de houtsnippers krijgen een tweede leven op de wandelpaden in de Schoorlse Duinen.
Het werkgebied t/m eind februari 2025 is ten noorden van de Schoorlse Zeeweg en ten westen van het Leeuwenkuilbos.
In samenwerking met de boswachters van Staatsbosbeheer.